Nusratiye Mahallesi’nde düz bir arazi üzerine yerleştirilen eserin batısında Bağlar, kuzeyinde Aşık ve güney kenarına yakın konumla Tabakhane Sokak uzanır. Halk arasında “Tabakhane Camii” adıyla da anılmaktadır.
Bina, tavanındaki tarih ibaresine göre H.1242/M.1826 yılında inşa edilmiş, fakat zaman içerisinde tahribata uğraması üzerine halk tarafından 1953 yılında tavanı askıya alınmak suretiyle betonarme olarak yenilenmiştir.
Aslı kerpiçten yapılmış olan caminin sadece ahşap tavanı ile direkleri günümüze ulaşmıştır.
Tavan, ortası kırlangıç tarzı kubbe biçiminde beş kademeli bir kuruluşa sahiptir. Kademeler, ensiz tahtalardan ibaret düz tavan yüzeyinden itibaren her birinin köşesi/kısa kenarları diğerinin kenar akslarına tekabül edecek şekilde dar bir girinti ile yerleştirilmiş bir kare, iç içe iki sekizgen ve yine bir kare çerçeveden meydana gelmektedir. Son kademeyi teşkil eden kare çerçevenin yüzeyi ince çıtalar kullanılarak iç içe kare biçiminde dört bölüme ayrılmış ve merkezine de yüzeysel taşıntılı on iki kenarlı bir göbek oturtulmuştur. Bu kare çerçevenin dıştaki ilk iki bordürü, kırmızı çizgilerle yapılmış baklava dilimleriyle hareketlendirilerek her birinin zemini siyah, kırmızı, sarı ve yeşil renklerle boyanmıştır. Üçüncü bordür, siyah zemin üzerine kırmızı renkli beneklere sahip ince bir şerittir. Göbeğin etrafındaki kare çerçeve ise kırmızı çizgilerle küçük kareciklere ayrılmış ve her biri siyah, yeşil ve sarı renklerle boyanmıştır. Göbek, hafif taşıntılı düz bir yüzey üzerine kenarları dilimli, uçları ise kaş kemer biçiminde oyularak yapılmış on iki kollu bir çarkıfelek motifiyle hareketlendirilmiştir. Kolların her biri kırmızı, sarı, yeşil renkte devri sıra boyalıdır ve yüzeylerinde kırmızı benekler bulunmaktadır. Kademelerin girintili yan yüzlerinde de muhtelif süslemeler vardır. İkinci kademeye ait sekizgenin güney kenarında kahverengi zemin üzerine siyah boya ile yazılmış “1242” ibaresi görülmektedir. Üçüncü kademedeki sekizgenin kenarları stilize bir çiçek dizisiyle kuşatılmıştır. Dördüncü kademenin yanları ise koyu yeşil zemin üzerine kırmızı, sarı ve siyah beneklerle dolgulanmıştır. Tavan, harim mekânının doğu, batı ve kuzey duvarlarına paralel U şeklinde sıralanmış kare kesitli ahşap direklerle desteklenmiştir. Direkler, alt yüzü kavisli kesilmiş birer yastığa sahiptir. Halen mevcut mahfil, yenilenmiş olmakla birlikte direklerin yerleşim düzeni asıl yapısında da böyle bir mahfilin bulunduğunu düşündürmektedir.
Şimdiki binanın diğer dış kütle ve iç mekân mimarî özellikleri ise sanat tarihi itibariyle değerlendirilebilecek nitelikte değildir.
Boyuna dikdörtgen planlı olan yapının kapısı batı köşede bulunmaktadır. İç kısımda kuzey ve doğuda gelişen ahşap mahfili bulunmaktadır. Tavan döşemesi ahşaptır. Tavanı döşemeli olarak iç içe geçen ve yükselen kasetlerle karenin içinde çıtalarla ayrılan baklavalar ve küçük kareler şeklinde süslenerek boyanmıştır. Bu bölümün ortasındaki göbek ise çokgen olup, süslüdür. Yapının orjinal minaresi ahşapken, yerine 1970 yılında tuğla minare yapılmıştır. Üst örtü beşik çatılı olup şıngıl kaplamadır.